چکیده:
هدف: پیشرفت تحصیلی و سلامت روان دانشجویان گامی به سوی توسعه پایدار است. لذا هدف از این مطالعه شناسایی عوامل تأثیرگذار بر پیشرفت تحصیلی و سلامت روان دانشجویان با استفاده از سازه های اساسی (خودکارآمدی، انتظار نتیجه، حمایت اجتماعی و استرس) نظریه شناخت اجتماعی می باشد.
مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي منظم در 428 دانشجوي دانشگاه علوم پزشکي بوشهر در سال تحصيلي 92–1391 انجام شد. اطلاعات توسط پرسشنامه دموگرافيک و پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدي تحصيلي، استرس تحصيلي، حمايت اجتماعي چند بعدي، انتظار پيامد دانشجو و کيفيت زندگي SF-36)) جمع آوري گرديد. بعد از جمع آوری داده ها، اطلاعات توسط نرم افزار آماري SPSS با استفاده از آزمون هاي ضریب همبستگی، تی، کای دو، آنالیز واریانس یکطرفه، رگرسیون لجستیک و خطی چندگانه تجزيه و تحليل شد.
یافته ها: در این مطالعه، دانشجویان از سطح سلامت روان متوسط و از پیشرفت تحصیلی جزئی برخوردار بودند. پیشرفت تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی و نمره سلامت روان با خودکارآمدی تحصیلی، حمایت اجتماعی، استرس تحصیلی، زیر سازه های انتظار نتیجه (جهت دهی آینده و انتظارات شخصی) ارتباط معنی داری داشتند و بین نمره سلامت روان و پیشرفت تحصیلی رابطه¬ایی وجود نداشت. استرس تحصیلی پیشگویی کننده مستقیم پیشرفت تحصیلی بودند و اثر خودکارآمدی تحصیلی، حمایت اجتماعی، انتظار نتیجه را بر پیشرفت تحصیلی میانجگیری نموده بود. خودکارآمدی تحصیلی، استرس تحصیلی و حمایت اجتماعی پیشگویی کننده مستقیم سلامت روان بودند و خودکارآمدی تحصیلی اثر حمایت اجتماعی، استرس تحصیلی را بر سلامت روان واسطه شده بود و انتظار نتیجه، خودکارامدی تحصیلی، استرس تحصیلی از طریق حمایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی، حمایت اجتماعی و انتظار نتیجه از طریق استرس تحصیلی بر سلامت روان تأثیر داشتند.
بحث و نتیجه گیری: با استفاده از راهبردهای افزایش خودکارآمدی و حمایت اجتماعی و کاهش استرس بویژه با برگزاری جلسات مشاوره درسی و غیر درسی می توان پیشرفت تحصیلی و سلامت روان دانشجویان را ارتقاء بخشید.
کلید واژه ها: استرس، انتظار نتیجه، نظریه شناخت اجتماعی، حمایت اجتماعی، خودکارآمدی تحصیلی، دانشجویان