مقدمه : نیروی انسانی پایه و اساس نظام های بهداشتی را به خود اختصاص می دهند و حرفه ای شدن از مفاهیم بنیادی و اساسی بهداشت عمومی است، این پدیده حاصل از تعامل فرد – محیط کاری و ارتباطات بین فردی می باشد. با توجه به اینکه بخشی از شایستگی حرفه ای در تعامل با دیگران و روابط کاری مشترک و کار تیمی شکل می گیرد، و از مهمترین پیش آیندهای مفهوم اجتماعی شدن ، اهمیت به برنامه های آموزشی جامع ، الگوی نقشی شایسته و فراهم بودن فرصت کسب تجربه در عرصه کار میباشد. دوران تحصیل باید شرایط اجتماعی شدن دانشجویان را فراهم سازد، لذا ما بر آن شدیم تا سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان در شرف فارغ التحصیلی بهداشت عمومی بوشهر را بررسی کنیم.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی در سال 1392 انجام شد . در این مطالعه 24 نفر حرفه ای "استفاده شد که حاوی 45 سوال می باشد که از شاخص لیکرت 7 قسمتی تبعیت می کند، نمره این پرسشنامه از 45 تا 315 متغیر است، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی انجام شد.
یافته ها : 69.6 درصد دانشجویان در شرف فارغ التحصیلی بهداشت عمومی دارای الگو بودند که 52.1 درصد مدرسین کار آموزی ، 30.4 درصد کارکنان بهداشتی و 21.7 درصد مدرسین نظری را مناسبترین الگو معرفی کردند. 62.5 درصد دانشجویان این رشته بدون اطلاع دقیق این رشته را برای تحصیل انتخاب کرده بودند. 66.7 درصد فارغ التحصیلان این رشته تصویری را که از این رشته داشته ان را مغایر با واقعیت های موجود ارزیابی کرده اند.میانگین نمره اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان 31.5±237 از 315 نمره بود.
نتیجه گیری: سطح اجتماعی شدن دانشجویان بهداشت عمومی در حد قابل قبولی می باشد؛ وبا توجه به اینکه براساس یافته های این پژوهش موثر ترین الگوی حرفه ای شدن ”مربیان کار آموزی“ میباشندتوجه هرچه بیشتر به خصوصیات حرفه ای مربیان در هنگام جذب آنان ضروری است و از آنجا که متون پژوهشی در این زمینه کم و اهمیت اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان در تحقق رسالت نظام بهداشت و سلامت زیاد است، انجام مطالعات بیشتر به منظور شناسایی و رفع موانع و کمبودهای حرفه ای و اجتماعی شدن این رشته ، پیشنهاد میگردد.
کلمات کلیدی: اجتماعی شدن ، اجتماعی شدن حرفه ای ، دانشجوی بهداشت عمومی